De Raad oordeelt dat de rechtbank het Dagloonbesluit Werknemersverzekeringen niet juist heeft toegepast. De Raad ziet aanleiding om zelf in de zaak te voorzien door het dagloon vast te stellen op € 94,05.

Zorgovereenkomst wordt niet aangemerkt als privaatrechtelijke dienstbetrekking, zodat het dagloon juist is vastgesteld.

Het in de referteperiode opgenomen onbetaalde verlof heeft een nadelig gevolg voor het dagloon van appellante in het kader van haar WW-uitkering; geen strijd met bedoeling besluitgever.

Uitwerking loonbegrip in Dagloonbesluit niet in strijd met de bedoeling van de Wet WIA.

Dagloon correct vastgesteld. Het gevolg van de regeling ‘uitruil in verband met reiskosten’ is dat het belastbaar inkomen en sv‑loon lager wordt.

Niet kunnen werken door detentie en inname toegangspas leidt niet tot afwijkende berekening dagloon.

Ook een volledig, maar niet duurzaam arbeidsongeschikte werknemer is onderworpen aan de verplichtingen gericht op het vergroten van de mogelijkheden tot het verrichten van arbeid uit artikel 29 Wet WIA.

Dat artikel 13 van het Dagloonbesluit in een individueel geval nadelig uitpakt, is geen reden om het artikel buiten toepassing te laten.

Hypotheekrentekorting is niet meegenomen bij berekening van het maandloon, maar wordt wel, als zijnde inkomen, in mindering gebracht op de WIA-uitkering. Het is het resultaat van een politiek-bestuurlijke afweging die volgens de Raad niet onrechtmatig is.

Bij een te verwachten ziekteverzuim van circa 25% wordt de grens van wat in redelijkheid nog van een werkgever kan worden verlangd niet overschreden. Appellant is geschikt voor het eigen maatgevende werk.